آقای پور ازغدی چقدر خوب گفتی که دارند کلاهمان را بر می دارند.
امام حسینمان شده امام حسین اومانیستی. چون من دوست دارم، امام حسین امام من است ، نه اینکه چون امام است او را دوست دارم.
تازه دوست داشتنمان هم نصفه و نیمه است. اگر امام بگوید گناه نکن ،دروغ نگو، رابطه با نامحرم ، دوستی های آنچنانی نداشته باش، یا اینکه موسیقی حرام گوش نده ، دست از حرام خوری بردار، معلوم نیست چند نفر به چشم امام زل می زنند و می گویند دوست دارم مگر چه اشکالی دارد؟
این دهه ها پس چرا اثر نی کند؟آیا دهه ها بی فایده اند یا نگاه ما غلط است؟ به جای اینکه خودمان را اصلاح کنیم دهه ها را زیاد می کنیم
من نمی دانم این دهه ها که دارند مثل قارچ زیاد می شوند به چه دردی می خورد؟
کاش به جای دهه زیاد کردن ها و سین سین کردن به جای حسین حسین کردن ها ،می رفتیم دهه ی های عمل به سیره امامان می گرفتیم.
با این دهه دهه درست کردن ها داریم کشور را پاکستان می کنیم پاکستانی که خودشان را در محرم با قمه و زنجیر و سینه زنی های آنچنانی جر و واجر می کنند. اما یک سرباز آمریکایی را نمی توانند بیرون کنند.آمریکایی ها هر وقت دلشان بکشد یک موشک می زنند وسط پاکستان و کسی هم جیکش در نمی آید.
