فطرت الهی - دلسوخته ای منتظر

پاسخ:
اولا فضل را هم هر كسي نمي تواند بدست بياورد و آن هم توفيقي است و اسباب خودش را مي طلبد
ثانيا نور نتيجه ي علم است، نه خود علم يعني اگر آنچه كسب كردي سبب تشخيص حق از باطل مي شود نور است وگرنه فضل است.
بنابر اين همه ي معارفي كه انسان كسب مي كند مي تواند علم باشد و يا فضل.
مثلا كسي علوم حوزوي مي خواند ولي اصلا قدرت تشخيص حق و باطل را ندارد. چنين شخصي فضل دارد نه علم. يعني چيزهايي بيشتر از شما مي داند مثلا مي داند پيامبر چه گفته است. يا شخصي مي داند چگونه چوب را بتراشد اين فضل است. اما از همين چوب تراشي پي به خالق مي برد يعني باطل بودن يك نظر را مي فهمد بنابر اين همين نجاري علم شد.
البته حيثيت علم بودن بعضي چيزها بسيار كمتر از فضل بودنش است (مثل علوم مهندسي) و برعكس حيثيت علم بودن بعضي چيزها بسيار بيشتر از فضل بودنش است. (مثل علوم انساني)

پاسخ:
سوال خوبي است.
در اصول بحثي داريم به نام انواع دلالت، يكي از انواع دلالت دلالت اقتضاست. يعني اگر براي ترجمه كلمه اي در تقدير نگيري درست نيست. مثلا آيه مي گويد فسئلو القريه ترجمه اش مي شود از روستا بپرس. روستا كه نمي شود جواب دهد منظور از اهل روستا بپرس.
اينجا هم مي دانيم علم همان نور نيست يعني رابطه اين هماني ندارد. به ادله خارجي مي فهميم مثلا روايتي مي گويد: انما العلم... ثلاثه آیه محکمه او فریضه عادله او سنه قائمه از اين مي فهميم كه اگر احكام علم است پس چرا كساني را مي شناسيم كه احكام مي دانند اما قدرت تشخيص حق و باطل را ندارند. پس معلوم مي شود منظور اين است. نتيجه العلم نور يقذفه الله في قلب من يشاء (نتيجه ي علم نوري است كه خدا در قلب هر كس بخواهد قرار مي دهد.)

پاسخ:
پاسخ نيازمند دانستن معناي مطلق و مقيد و عام و خاص و مجمل و مبين و ... است. و امروز بنده متاسفانه كمي سرم شلوغ است.
اما اجمالا روايت علم 3 دسته است اطلاق دارد و لذا نمي تواند به نحوه ي خاصي اشاره كند و با اطلاق در تعارض است.
ضمن اينكه من يشاء‌ علم را مشروط به خواست خدا كرده است. سوال: چه چيزي خواست خدا را به دنبال مي آورد. آيا دانستن احكام اين كار را مي كند يا عمل به آن؟
اگر صرف دانستن علم را مي آورد با آمدن علم نور به قلب داخل مي شدحال انكه آنچه نور را مي آورد عمل به احكام است. در نتيجه علم كه سابقا بود و روايت گفته بود احكام علم است. با اين حساب نتيجه ي علم نور است نه خودش.

پاسخ:
پيچش!
خيلي مهم نيست.
تفاوتش براي كسي كه اهل عمل باشد ظهوري ندارد.

پاسخ:
آدم هاي زيادي اند كه در همين ايران با كمتر از اين عزمشان عوض شده است. البته مدرنيته اثرش را گذاشته است. تا اثر چه باشد.
پيامبر در برخورد با سنت ها سه جور عمل مي كردند. برخي را به كل مردود اعلام مي كرد و عوض مي نمود. برخي را بدون تغيير رها مي كرد و امضا مي نمود. اما دسته ي سومي هم بود.
ظرف را نگه مي داشت اما محتوا را عوض مي كرد. شراب را با آب زلال عوض مي كرد.
مهم نيست كه جوانان ما چه پوششي دارند مهم اين است كه در ظرفشان شراب است يا آب طهور.

گاهي وقت ها اينقدر از حق فاصله مي گيريم كه خودباور مي كنيم حقي نيست يا اصلا فراموش مي كنيم. گفتن راه صحيح كمترين حسنش اين است كه در ميان اين همه بدي مردم مي فهمند كه راه اشتباه است اما چاره اي نيست فعلا بايد برويم اما اگر كسي زورش رسيد و راه راست را باز كرد ديگر لازم نيست براي مردم تازه دليل بياوري كه اين راه حق است.
بلكه مي گويي اين همان راه حق است.
راه عوض كردن اخلاق مدرن ارجاع دادن به فطرت و بيان مسائل وجداني است.