«شیطان در بسیاری از اوقات برای اینکه مؤمن را از هدف باز دارد از نزدیکترین و موثق‌ترین دهان‌ها استفاده می‌کند و از طریق آنها مؤمن را موردهجوم قرار می‌دهد.
لذا در بعض روایات هست که عالم و فقیه «مُسْتَوْحِشاً مِنْ أَوْثَقِ إِخْوَانِه» است؛ یعنی از رفیق خودش هم وحشت دارد؛ دلیلش این است که گاهی اوقات شیطان زبان رفیق را وسیله می‌کند تا انسان را از خدا دور کند؛ یعنی نگرانی از حیث غیرایمانی او باید داشت.
این امر که #شیطان با دست و زبان دیگران کار می‌کند امر مهمی است. یکی از خوبان روزگار گفته بود در همین وضوخانه امام رضا(ع) شیطان در سیمای بسیار زیبایی ظاهرش شد و من نفهمیدم شیطان است، خیلی فریبنده بود و گفت حاجتی از تو دارم. گفتم چیست؟ گفت می‌خواهم یک دلی را زیر گنبد امام رضا(ع) متوجه من کنی! این را که گفت متوجه شدم شیطان است.
چون خودش زیر گنبد امام رضا(ع) راه ندارد، می‌خواسته این آقا را واسطه کند. لذا خیلی باید مواظب باشیم که وقتی می‌خواهیم نصیحت کنیم باطن این نصیحت ما غش نباشد. پدر به فرزندش که اهل عبادت است و ساعاتى را به نافله شب می‌گذراند نصیحت می‌کند که بخواب، از درس‌هایت می مانی! حال اگر مشغول به کار دنیا باشد نصیحتش نمی‌کند! چه زمانی نماز شب مانع درس خواندن است؟! یا اگر براى مثال، هر روز به حرم برود اعتراض می‌کنند که مگر درس ندارى؟ باطن این نصیحت، غش است...».
📝 استاد سیدمحمدمهدی میرباقری، ۹۳/۴/۲۹
