دیدم یکی از روشنفکران در کانال تلگرامی اش اینچنین آورده است:
... دیشب و امروز که تلویزیون ایران را می‌دیدم، جز متن‌های ادبی و شعر دربارۀ زن و مادر نشنیدم؛ بگذریم که متن‌ها یا تکراری بودند یا سطحی و شعاری. موضوع متن‌ها هم یا عفاف بود یا فداکاری زنان. اگر کسی از خارج به ایران بیاید و رسانه‌های ما را ببیند، نمی‌پرسد که مگر زنان ایرانی چه می‌کنند که رسانه‌های رسمی کشور، صبح‌تاشب آنها را به عفت و عفاف دعوت می‌کنند؟ چه اتفاقی افتاده است که عفت و بی‌عفتی، مسئلۀ نخست زنان ایران در رسانه‌های رسمی شده است؟
این آقا پیش از این در مناظره ی برنامه زاویه درباره ی تمدن اسلامی حاضر شد و یک جمله را مطرح کرد و آن اینکه به الفاظ خیانت نکنید. اگر قصدتان از تمدن چیزی غیر از تمدن غرب است باید به مردم بگوئید و قس علی هذا ... و البته شخص مقابل هم جوابگو بود اما حرفم این نیست.
این آقا که خود در بسیاری از نوشته هایش خائن به کلمات است باز هم چنین کرده است. عفاف را که در فرهنگ دین به اندازه ی یک خنده ی ساده با نامحرم است و یا در حد بیرون گذاشتن یک تار موست با معنی تن فروشی زنان غربی یکی دانسته و حد آن را به شدت پست کرده است ولذا آنچه از معنای بی عفتی لایق زنان غیر مسلمان است را نثار زنان پاک ما می کند.
این جدای از این است که این آقا اینقدر نمی فهمد که اگر در کشوری مردم را به تفکر و اندیشیدن متذکر کنند و تشویق نمایند به معنی بی شعوری و نادانی و نفهمی آن مردم نیست. یا اگر آنها را تشویق به انفاق و .. کنند به معنی گدا صفتی آنها نیست.
این جماعت روشنفکر نه فهم درستی از دین دارند نه جامعه و مشکلات آن ؛اما دغدغه ی خوبی نسبت به غرب دارند.
طرف گفت کمی برایت بخوانم ببین به درد خوانندگی می خورم یا نه! وقتی خواند. سوال کرد چطور بود؟
گفت: مردشور صدایت را ببرند اما رویت خوب است!
من برنامه را ندیده‌ام و آن آقا را هم نمی‌شناسم.
اما این مسئله وجود دارد که برخی رفتارهای به ظاهر اخلاقی ما، در واقع ادا و اطوار است. دیگران را خوب به دقت و حساسیت در رفتارهای اخلاقی توصیه می‌کنیم، اما چون خودمان اعتقاد قلبی به این مسئله نداریم، در عمل آن می‌شود که می‌شود.