یا رسول الله آمدن شما و فرزند صالحتان امام صادق علیه السلام به این جهان را به همه ی مردم دنیا تبریک عرض میکنم چه آنان که قدر شما را شناختند و چه آنانکه قرار است بشناسند.
به یمن این روز برداشت هایم از یک روایت حضرت رسول را با شما شریک می شوم.
رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : العالِمُ بَینَ الجُهّالِ کَالحَیِّ بَینَ الأمواتِ[1]
حضرت می فرمایند : دانشمند در میان مردمان نادان، مانند زنده اى است در میان مردگان.
زنده در میان مردگان چگونه است؟
1- زنده نسبت به مرده روح دارد و این روح باعث زنده بودن اوست. عالم نیز نسبت جاهل روح دارد و روح عالم همان علم اوست و این علم است که باعث زنده بودن او می شود لذا هر چه عالم تر می شود زنده تر می گردد.
2-همانطور که انسان زنده در میان مردگان خود را مختار و دارای اراده می بیند و مرده از خود اختیار و اراده ای ندارد، عالم نیز جاهلان را بی اراده و اختیار در مسیر زندگی می بینند.
3- همانطور که انسان زنده دربین مرده ها دچار وحشت، ترس و اضطراب می شود انسان عالم هم در بین جاهل ها اینگونه است.
4-همانطور که انسان زنده اگر دربین مرده هایی که بی حرکت اند باشد باز دارای رشد و نمو است، عالم نیز در بین هزاران جاهل هم که باشد باز رشد و نمو می کند (مثل خود حضرت رسول صلی الله و علیه و آله)
5- همانطور که بوی تعفن مرده ها زنده ای که در میان آنهاست را آزار می دهد بوی تعفن جهل ونادانی جاهلان نیز عالم را آزار می دهد.
6- واضح ترین ویژگی زنده در بین مرده ها همین زنده بودن است و نشانه ی زنده بودن اثر گذاری است، لذا عالم به هرجا وارد شود با جهل مبارزه می کند و حیات را با حود به ارمغان می آورد.
7- زنده ها وقتی درمیان مردگان هستند تاسف می خورند که چرا آنها زنده نیستند تا از زندگی بهره ببرند ، عالم هم در حق جاهل تاسف می خورد که چرا از علم بی بهره اند.
8- علم و عالم هر دو باید نشان از زندگی و حیات بدهند بنابر این علم و عالمی که مردم را به سمت ناامیدی و بی انگیزگی سوق دهد و روح حیات جامعه را بخطر بیاندازد نه علم است و نه عالم.
عاشقان حجاب