خدايا مي خواستم روز معلم رو بهت تبريك بگم ديدم شايد بي معنا باشه به كسي كه هر روز دارم به خاطر مربي بودنش بهش تبريك مي گم و تشكر مي كنم تو يك روز خاص تبريك بگم. مگر خدايا تو، فقط يك روز خاصي مربي من هستي و بودي كه فقط اون روز تو رو مربي خودم بدونم. مگه نه اينه كه اين همه دعواي ما با ديگران سر همين شرك در ربوبيته.
مگر نه اينه كه خيلي ها ميگن دست خدا بسته است. به اين معنا كه خدا دنيا رو خلق كرده و ديگه كاري به ماها نداره. پس چرا يك روز خاص رو برات لحاظ كنم. بايد هر روز به اين فكر باشم كه تو مربي مني!
ما بايد هر روز بگيم الحمد لله رب العالمين. خدايا شكرت كه تو مربي عالمي . يعني تويي كه هر رشد و پرورشي تو عالم هست از توست.
اين تو بودي كه من رو از توي يك فاميل طاغوتي بيرون كشيدي و دستم رو گذاشتي تو دست الميزان، بعد آورديم بالا، دستم رو گذاشتي تو دست يك دوست خوب ، بد آورديم حوزه، بهترين اساتيد رو جلوي پام قرار دادي، يك همسر خوب كه در خواب هم نمي ديدم قسمتم كردي، تو زندگي با تمريناتت بزرگ و بزرگترم كردي، صبورم كردي ، مهربونم كردي، دختر بهم دادي و يادم دادي كه دختر مثل گل لطيفه، اسمش رو گذاشتم فاطمه به عشق مادرم زهرا، حالا كه بعد از چند سال دوباره زندگيم داره وارد مرحله ي جديدي از تمرينات ميشه دوباره يك دختره ديگه نصيبم كردي! عارفه خانم، عزيز دل بابا...
خدايا شكرت رو تا كي به جا بيارم و با چه بياني! اي كاش قلم يك اهل فقه و فلسفه مي توانست احساساتش را بيرون بريزد! اي كاش....
+ بعد نوشت: از همه ي كساني كه علني و پنهاني تبريك گفتن تشكر مي كنم و براشون از صميم قلب دعا مي كنم اگر ازدواج نكردن به زودي متاهل بشن و اگر فرزند ندارند خدا به زودي روزيشون بكنه
+ بعدتر نوشت: با تذكر صحيح يكي از خوانندگان اين عبارت «مگر نه اينه كه يهوديا ميگن دست خدا بسته است.» به اين عبارت «مگر نه اينه كه خيلي ها ميگن دست خدا بسته است.» تغيير كرد.