فطرت الهی - دلسوخته ای منتظر

این روزها زیاد می شنویم که می گویند ظاهر مهم نیست دلت پاک باشه. شاید اونی که فلان گناه رو کرده از تو که داری نصیحتش میکنی بهتر باشه. به نظرم میاد داشتن ملاک تو همچین مواقعی میتونه راهگشا باشه.

یادمان نرود اینکه کسی را به خاطر گناهی که انجام میدهد نهی از منکر می کنیم غیر از این است که خودمان را از او بالاتر بدانیم. نهی از منکر وظیفه ای است به گردن همه ی کسانی که منکری را از کسی می بینند. اما قضاوت درباره ی افراد که چه کسی بهشتی یا جهنمی است و چه کسی از چه کسی بهتر است با این ملاک های ساده شدنی نیست.
باید حواسمان جمع باشد که یک وقت امر به معروف و نهی از منکر را، به اسم اینکه نمی شود فهمید چه کسی از چه کسی بهتر است ترک نکنیم . چراکه ملاک نهی کردن، چه کسی از چه کسی بهتر است نیست بلکه ملاکش گناه علنی کردن است. حالا صاحب گناه از تو بهتر باشد یا بدتر هیچکدام مهم نیست. آن چیزی که مهم است این است که نباید این گناه را مرتکب می شد حالا در پیشگاه خدا هر جایگاهی که می خواهد داشته باشه به من و شما ربطی ندارد. ما باید وظیفه مان را انجام دهیم.

شنیدن این داستان خالی از لطف نیست:

وقتی پیامبر (ص) مردی به نام ماعَز را به سبب زناکردن سنگسار کرد، مردی به رفیق خود گفت: پیامبر این سگ را کشت. پیامبر (ص) آن دو را کنار مرداری برد و فرمود: آن را بجوید و بخورید. عرض کردند: ای رسول خدا مرداری را بجویم؟ پیامبر (ص) فرمود: آنچه درباره ی برادرتان گفتید گندیده تر و کثیفتر از این مردار بود.» [1]

یعنی اگر شخص گناهی کرد و به مجازاتی توبیخ شد حق نداری چیزی بیش از مجازات را بر او ببندی، این افراد فکر می کردند چون آن شخص گناهکار است و خود پیامبر حدش را جاری کرده اجازه دارند درباره شخصیت او هم سخن بگویند و بگویند او سگ بود. خیر چنین اجازه ای نداریم. اگر قرار است کلامی هم گفته شود باید دین اجازه داده باشد. مثل برخی کلمات و عبارات در موارد خاص، مثلا پیامبر فرمود:

هر مردیکه زن او زینت کند و از در خانه او  بیرون آید پس آن مرد دیوث‏ است و گناه ندارد هر که او را دیوث بخواند ‏[2]